ملاحظاتی در باب آموزة هراکلیتوس (قطعة ب 25) در سنت آباء کلیسا
کلمات کلیدی:
هراکلیتوس, سرنوشت, فرجام شناسی, رساله کراتیلوس افلاطون, آبای کلیسا, قرائت مبتنی بر سیاق متنچکیده
اگر چه نقل و اظهار نظر افلاطون در خصوص هراکلیتوس مناقشه برانگیز بوده است، با این حال، هیچ کس نمی‌تواند منکر آن شود که نقل و اظهار نظر مذکور، حلقه‌ای مهم، و بویژه از قدیمی ترین حلقه ها، در انتقال اندیشه فیلسوف اِفِسوسی بوده است. یکی از دلایلی که باعث نادیده گرفتن این انتقال در سیر فهم و تفسیر اندیشه هراکلیتوس شده است، این موضوع است که اظهار کننده آن، یک «ناقل» نیست و از آنجا که وی اندیشه اسلاف خود را در خدمت روش فلسفی خویش می‌گیرد، جهد هرمنوتیکی وی ممکن است تغییرات و اصلاحاتی را به همراه آورده باشد. ولکن، از آنجا که این تغییرات و اصلاحات، از تاریخ عقاید جداناشدنی است، مؤلفه‌ای استوار در اشتغال فلسفی محسوب می‌گردد. این مقاله در پی آن است که نشان دهد که نقل و اظهار نظر افلاطون در رساله کراتیلوس در خصوص هراکلیتوس، این قابلیت را دارد که به فهم انتقال قطعة مشهور از هراکلیتوس، طی دوره باستان متأخر کمک کند و متضمن شیوه‌ای در تفسیر فیلسوف افسوسی باشد. ما این نوشتار را به گونه‌ای عرضه می‌کنیم که بر این هم آوایی قطعة ب 25 و بر نوعی پیوند با سنت آبای کلیسا که این قطعة را انتقال داده است، تأکید نماییم.
