ارکان اندیشۀ عرفانی ایمانوئل سودنبرگ
کلمات کلیدی:
سودنبرگ, اصل‌تناظر, تفسیر باطنی, دوره‌های بشریت, رازهای بهشتچکیده
چکیده:ایمانوئل سودنبرگ(1688-1772)، عارف مسیحی پروتستان، توانسته بود در سایة درک حقایق شهودی از ظواهر عالم مادی گذر کند و به شهود حقایق عالم واقع نائل آید و از این طریق به ساحت معناشناختی وقایع عالم ظاهر دست یابد. اندیشة عرفانی ایمانوئل‌سودنبرگ بر بنیاد سه‌اصل مهم شکل می‌گیرد. نخست اصل‌تناظر که رکن اصیل اندیشة‌عرفانی وی محسوب می‌شود، به‌گونه‌ای که حضور پنهان این‌نظریه در ذیل دیگر آرأ وی نیز قابل ردگیری است. دومین رکن اندیشة‌عرفانی سودنبرگ در قالب ارائة تفسیری متفاوت از متن کتاب‌مقدّس و با استفاده از مؤلفه‌های نمادشناسانه محقق می‌شود که در این‌راستا منجر به‌شکل‌گیری تفسیری تأویل‌گرایانه و نمادین از آیات کتاب‌مقدّس می‌شود که درخور توجه اهل‌نظر و محققان است. وی در سومین رکن اندیشة عرفانی خود به‌تبیین دوره‌های مختلف بشریت و چگونگی ارتباط انسان با عوالم‌معنوی می‌پردازد که حکایت از آغازی بسیار نورانی، و انجامی همراه با غربت و فراق و امیدوار به‌رسیدن به‌روشنایی دارد.
