بررسی انتقادی دیدگاه بورکهارت درباره نگارگری ایرانی
کلمات کلیدی:
نگارگری ایرانی, بورکهارت, عالم مثال, اعیان ثابته, عدم واقعنماییچکیده
چکیدهسنت‌گرایان یکی از جریان‌های فکری تأثیرگذار در عرصه هنراسلامی به شمار می‌آیند. تیتوس بورکهارت، از جمله چهره‌های شاخصی است که با رویکردی حکمی و عرفانی به تفسیر نگاره‌های ایرانی دست زده است. دامنه و گستره بحث وی به لحاظ زمانی، از دوره ایلخانی آغاز شده و تا نیمه دوم قرن شانزدهم ادامه می‌یابد. حال، پرسش نوشتار آن است که آیا با تفسیر وی می‌توان به درک درستی از نگاره‌ها رسید؟ هدف از پژوهش حاضر در وهله نخست، فهم دیدگاه بورکهارت و در نهایت، درک نگاره‌های ایرانی است. بنا به نتایج مقاله، نظرگاه وی در سه عرصۀ عدم واقع‌نمایی، ترسیم عالم خیال و اعیان ثابته با چالش‌هایی همراه است که نگارنده به طرح و بررسی آن خواهد پرداخت. روش تحقیق این نوشتار توصیفی، تحلیلی و انتقادی است و ابزار گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای است. رویکرد مقاله تحلیلی ـ منطقی و تاریخی است و نسبت به رویکرد عرفانی به نحو همدلانه است.
